Informatieproducten: applicaties van provincies

BIJ12 heeft ook een adviserende rol voor provincies en andere overheden bij vraagstukken op het gebied van informatievoorziening en datamanagement.

Buiten de provincies worden de applicaties ook door sommige gemeenten gebruikt. Voor sommige applicaties leveren gemeenten gegevens aan of voeren deze in zodat inwoners deze kunnen raadplegen. Denk bijvoorbeeld aan het Zwemwaterportaal en -register Zwemwater.nl, dat over de hygiëne en veiligheid van buitenzwemplekken informeert. Maar ook de Risicokaart, een keteninformatiesysteem waar risico’s voor de eigen leefomgeving worden bijgehouden en getoond.

Namens de 12 provincies beheert BIJ12 de onderstaande applicaties:

ArcheoDepot is een gemeenschappelijke Data Service Archeologie van en voor overheden die eigenaar zijn van roerende archeologische monumenten. Roerende archeologische monumenten zijn archeologische monumenten die niet ter plekke in de bodem behouden konden blijven. De monumenten worden – na opgraving – digitaal bewaard en ontsloten via ArcheoDepot.nl.

ArcheoDepot is het aanleveringsloket om opgegraven archeologische monumenten digitaal duurzaam te bewaren en te ontsluiten voor tentoonstellingen en toekomstig wetenschappelijk onderzoek.

Archeologische bedrijven kunnen via deze website digitale onderzoeksdocumentatie aan archeologische depots aanbieden. Er is een publieke zoekservice voor vondsten en projecten in ArcheoDepot. Toegang tot de collecties via Open Data is nog in ontwikkeling.

In ons land leven beschermde plant- en diersoorten. Op het moment dat er werkzaamheden plaatsvinden, mogen die niet ten koste gaan van deze soorten. Dit noemen we de zorgplicht en dit is vastgelegd in de Omgevingswet. De Beschermde SoortenIndicator is hierbij een belangrijk hulpmiddel.

Om de uitwisseling van milieu-informatie in Europa te verbeteren en het EU-milieubeleid te baseren op feiten in plaats van op vermoedens, is in 2007 de Europese INSPIRE-richtlijnDeze link opent in een nieuw tabblad opgesteld.

De CDS-omgeving van de provincies draagt bij aan de Nationale Basisvoorziening voor Geo-informatie, die ruimtelijke informatie beschikbaar stelt aan alle overheden, burgers en bedrijven. De INSPIRE-richtlijn regelt de uitwisseling van locatiegegevens binnen de Europese lidstaten rond 34 thema’s.

De gezamenlijke provincies zijn bronhouder van een aantal datasets die onder 7 thema’s vallen. Voor 3 van de 7 thema’s (“Beschermde gebieden”, “Gebiedsbeheer” en “Menselijke gezondheid en veiligheid”) leveren de provincies zelf data aan, voor de andere 4 thema’s (“Gebieden met natuurrisico’s”, “Habitats en biotopen”, “Milieubewakingsvoorzieningen” en “Faciliteiten voor productie en industrie”) wordt de aanlevering via een aantal landelijke registers gedaan.

De CDS-omgeving biedt de mogelijkheid om bronbestanden te registreren, middels ETL-tooling (in dit geval FME) de conversie naar de INSPIRE-services te definiëren en uit te laten voeren, te laten valideren en tot slot te exporteren. Uiteindelijk wordt INSPIRE-waardige data middels WMS-, WFS- en ATOM-services gepubliceerd richting de eindgebruiker via het Nationaal Georegister (NGR)Deze link opent in een nieuw tabblad.

Voor het nemen van de juiste beslissingen en het uitvoeren van de provinciale taken op het gebied van natuur is het essentieel dat er landelijke, uniforme en betrouwbare natuurinformatie beschikbaar is. Daarom ontwikkelen de provincies de InformatieKaart Natuur (IKN), een tool die in één oogopslag actuele en betrouwbare informatie biedt over (beschermde) natuurgebieden per provincie. De verschillen in het provinciale natuurbeleid, die zijn ontstaan door de decentralisatie, worden daarbij gerespecteerd. Om volledig(er) te kunnen zijn wordt in de IKN ook natuurinformatie opgenomen van andere overheden en ketenpartners.

Het Integraal Bedrijventerreinen Informatie Systeem (IBIS) is de omgeving voor het beheren en het publiceren van alle actuele en historische gegevens van alle bedrijventerreinen in Nederland.

Provincies en gemeenten vullen de database voor eigen gebruik, maar ook voor een groot aantal andere gebruikers.

• (Hogere) overheden gebruiken IBIS om beleid te maken, de uitgifte van terreinen te monitoren ten opzichte van de prognoses (Bedrijfslocatiemonitor).
• Gemeenten en regio’s gebruiken IBIS om de regionale markt te monitoren, gemeentelijk of regionaal beleid te maken en de ontwikkeling van nieuwe terreinen invulling te geven.
• Bedrijven (eindgebruikers) kunnen vaststellen waar nog terreinen beschikbaar zijn voor vestiging.
• Vastgoedmarktpartijen kunnen de schaarste in regio’s vaststellen en kijken wat voor aanbod in een bepaalde regio kan worden verwacht.

Het doel van de IBIS-inventarisatie is tweeledig: inventariseren van en informeren over alle uitgiftes op nieuwe bedrijvenlocaties in Nederland. IBIS geeft tevens informatie over de planning van nieuwe werklocaties.

Het Landelijk Grondwater Register (LGR) is een registratiesysteem waarin grondwaterinstallaties en bodemenergiesystemen worden vastgelegd. Provincies, waterschappen, gemeenten en Rijkswaterstaat maken gebruik van het LGR om de processen rondom vergunningverlening, handhaving en heffingen met betrekking tot grondwatergebruik en energieopslag in de bodem te ondersteunen.

De gegevens die in het LGR worden geregistreerd, worden doorgegeven aan de Basis Registratie Ondergrond (BRO). Hierdoor helpt het LGR de bevoegde gezagen bij het vervullen van hun wettelijke verplichting om deze basisregistratie van gegevens te voorzien.

Toegang tot het LGR is voorbehouden aan vertegenwoordigers van het bevoegde gezag. Aanvragen van derden worden niet in behandeling genomen.

Overstromingsrisicokaarten en -gevarenkaarten worden gemaakt om het publiek en (lokaal) bestuur inzicht te bieden in de aard en omvang van de risico’s op overstromingen. De kaarten zijn het uitgangspunt voor de aanpak van het beheersen van die risico’s.

De EU Richtlijn Overstromingsrisico’s (ROR) verplicht alle Europese landen om deze kaarten te maken. Waterbeheerders en provincies zijn daarvoor verantwoordelijk en leveren de basisgegevens voor de gevarenkaarten. De gegevens worden opgeslagen in de landelijke database overstromingsgegevens Lizard Flooding die door GBO-provincies wordt beheerd.

Lees meer over de RisicokaartDeze link opent in een nieuw tabblad (natuurlijke omgeving > overstromingen)

Neem contact op met de beheerders via beheerldo@bij12.nlDeze link opent in een nieuw tabblad.

De Nationale Databank Flora en Fauna (NDFF) bundelt, uniformeert en valideert natuurgegevens in Nederland. De gegevens brengen in beeld wat er bekend is over de verspreiding van plant- en diersoorten.

In Nederland zijn het Rijk, de provincies en terreinbeherende organisaties verantwoordelijk voor de uitvoering van het natuurbeleid en – monitoring. Een belangrijk onderdeel bij monitoring zijn de habitattypekaarten en vegetatiekarteringen. Deze worden gebruikt om de kwaliteit van de natuur te bepalen. In de Nationale Databank Vegetatie- en Habitatkarteringen (NDVH) zullen straks alle actuele habitattypekaarten, vegetatiekarteringen en leefgebiedkaarten van alle provincies in Nederland worden opgeslagen.

Het maken van keuzes, welke archiefdocumenten voor vernietiging in aanmerking komen en welke voor blijvende bewaring, heet selecteren en gebeurt op basis van selectielijsten. Dit zijn door de Staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen vastgestelde overzichten met categorieën Archiefdocumenten en hun wettelijke bewaartermijnen.

De huidige selectielijst, die in 2005 is vastgesteld, is tot stand gekomen in de Interprovinciale Werkgroep Selectielijst die belast is met het onderhoud van deze selectielijst. De huidige selectielijst is al jarenlang gebaseerd op dezelfde systematiek en is nauwelijks nog bruikbaar in een toekomstige digitale werkomgeving. Het is daarom dat de Interprovinciale overleggroep Documentaire Informatievoorziening (IOG-DIV) en de Interprovinciale Werkgroep Selectielijst (IWS) de kennis en vaardigheden hebben gebundeld en hebben samengewerkt om te komen tot nieuwe toekomst vaste selectielijsten voor alle provinciale organen en voor de Commissaris van de Koning als rijksorgaan, voor alle provincies in Nederland. Deze selectielijsten zijn opgenomen in de database Provisa.

Medio 2013 is de IWS overgegaan in de Mandaatgroep Provisa en medio 2015 in het SIO (Strategisch Informatie Overleg) Provisa.​​​

Provisa is uitgefaseerd en wordt opnieuw gebouwd.

De aanleiding voor het ontstaan van de Risicokaart.nl was de vuurwerkramp in Enschede op 13 mei 2000. De meeste omwonenden wisten niet dat er midden in hun woonwijk een grote vuurwerkopslag stond. De commissie Oosting die onderzoek deed naar de ramp, adviseerde het kabinet dat er een instrument moest komen dat burgers én professionals inzicht geeft in risicosituaties in de leefomgeving. Door met goede informatievoorziening over risicosituaties:

• te zorgen voor meer bewustwording bij burgers, én
• te helpen bij het voorkomen, bestrijden en de gevolgen beperken van rampen en zware ongevallen. Op de Risicokaart kunt u checken of uw buurt mogelijke risicosituaties kent, die kunnen leiden tot rampen en ongevallen.

U vindt er meer informatie over soorten risico’s. Op de Risicokaart staan ook plekken en gebouwen waar veel mensen aanwezig kunnen zijn, die hulp nodig hebben bij een incident. Denk aan ziekenhuizen, scholen, verzorgingshuizen en kinderdagverblijven. De Risicokaart biedt u een visueel overzicht van de risicosituaties en maakt u daarmee bewuster van de veiligheid in uw omgeving.

Provincies hebben de wettelijke taak om zwemwaterlocaties aan te wijzen en, indien nodig, af te voeren. Dit doen ze op grond van de Europese Zwemwaterrichtlijn 2006/7/EC, die is opgenomen in de Nederlandse wetgeving (Wet en het Besluit hygiëne en veiligheid badinrichtingen en zwemgelegenheden (Whvbz en Bhvbz)). Deze richtlijn heeft onder andere als doel om de gezondheid van de mens te beschermen door microbiologische gezondheidsrisico’s te bepalen. Daarbij moet aandacht zijn voor brede publieksparticipatie. Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat rapporteert deze gegevens voor Nederland aan de Europese Commissie (EC), die de naleving van de richtlijn controleert. De EC geeft elk jaar per lidstaat een overzicht uit van de zwemwaterkwaliteit. ​​​​​​​Om aan de Europese richtlijn te voldoen is in Nederland het Landelijk Zwemwaterregister (LZR) ontwikkeld.

Het is de taak van de provincie om het publiek te voorzien van algemene en actuele informatie over zwemwater. Dit houdt in: voorlichting over de provinciale zwemwaterlocaties én relevante informatie op de locatie zelf. Tijdens het zwemseizoen, van 1 mei tot 1 oktober, controleren de waterschappen en Rijkswaterstaat de zwemwaterkwaliteit op officiële zwemwaterlocaties. Dit zijn zwemplekken die zijn aangewezen en onderzocht door de provincies, omgevingsdiensten, waterschappen en Rijkswaterstaat. De provincie kan op grond van deze, in het LZR vastgelegde, informatie besluiten over de status van een zwemwaterlocatie. Dit betekent dat de provincie besluit of er wel of niet gezwommen mag worden. Het publiek wordt hierover geïnformeerd via het de openbare website zwemwater.nl. Mede gelet op de grote publieke functie van het LZR in relatie tot gezondheidsrisico’s, is het van belang dat de informatie in het LZR actueel en betrouwbaar is.​​​​​​​

Gebruikers

Het LZR heeft zo’n 500 gebruikers. Dit zijn medewerkers van Rijkswaterstaat, waterschappen, provincies, regionale uitvoeringsdiensten, maar ook laboratoria die meetresultaten invoeren en enkele hogescholen en universiteiten die de data gebruiken voor onderzoek. Ook de publieksfunctie voorziet in een grote behoefte. Afhankelijk van het weer kunnen bezoekersaantallen in de zomer oplopen tot boven de 150.000 bezoekers per maand. Naast de website is er sinds een aantal jaar ook de zwemwaterapp die gebruik maakt van de informatie van LZR.